Libitina, Romeinse godin van de dood en begrafenissen.

Roermond, de oude begraafplaats. Een van de oudste begraafplaatsen in Nederland. (Geschiedenis gaat terug tot 1785). Het kerkhof bestaat uit 5 gedeeltes, te weten: 1) Katholiek. 2) Nederlands Hervormd. 3) Oud Joods gedeelte. Bestaat uit maar 6 graven, gedateerd tussen 1843 en 1857. 4) Nieuw Joods gedeelte. 5) “Verloren Kerkhof” Gedeelte gereserveerd voor ongelovigen, zelfmoordenaars en ongedoopte kinderen. Er zijn ook nog 47 Crypten, waaronder de bisschopskapel, hier zijn de aartsbisschoppen van het bisdom Roermond bijgezet.

In de wijk Orthen in ‘s-Hertogenbosch ligt de begraafplaats Orthen, voorheen Groenendaal. De begraafplaats werd aangelegd vanaf 1856, maar pas in gebruik genomen in 1858 bij de begrafenis van Johannes van Groenendaal, naar wie de begraafplaats in 1978 is vernoemd. In 2008 is de naam gewijzigd in begraafplaats Orthen. Vooral in het oude gedeelte, rondom de kapel, staan een aantal prachtige grafmonumenten. In de crypte van de kapel (1882) op de begraafplaats bevinden zich de graven van verscheidene bisschoppen van het bisdom ‘s-Hertogenbosch.

In december 1811 had architect Jean François Soiron het plan van aanleg gereed. Uiteindelijk werd slechts een halve hectare daadwerkelijk ingericht. Het Joodse gedeelte werd gesitueerd aan de oostzijde en kreeg een eigen ommuring en toegangspoort. In de loop van de geschiedenis werd het ontwerp van Soiron steeds verder uitgebreid; in 1857 naar een ontwerp van stadsarchitect J.G. van den Bergh (die er ook begraven is), in 1910 naar ontwerp van de Leuvense landschapsarchitect Liévin Rosseels en in 1956 volgde een uitbreiding naar ontwerp van Frans Dingemans. Bij deze laatste uitbreiding verviel de oude Trichterbaan. Piet Satijn ontwierp in 1961 een nieuwe hoofdingang met portiersloge aan de Javastraat. Ooit was er een aparte afdeling voor ongedoopte kinderen en zelfmoordenaars. Sinds 1920 is er een afdeling voor niet religieuzen en andersdenkenden. In 1970 werd de mogelijkheid geïntroduceerd een crematieurn te laten bijzetten in een urnenveld. Vanaf 1983 kunnen ook islamieten op de begraafplaats begraven worden.

Begraafplaats aan de Bredaseweg in Tilburg. Ommuurde katholieke begraafplaats met ijzeren toegangspoort en 20 gietijzeren beelden op deze ommuring. De begraafplaats werd aangelegd in 1811 als gemeentelijke begraafplaats overeenkomstig de wetgeving die begraafplaatsen buiten de bebouwde kom voorschreef.

Als je Brussel aan de noordkant verlaat via de N277 (Koninginnelaan) dan rij je recht naar de prachtige “Onze Lieve Vrouw van Laeken” kerk. De weg buigt net voor de kerk naar rechts. Achter deze kerk ligt het oude kerkhof van Brussel, met de zeer bijzondere ondergrondse begraafplaats. Ten tijde van mijn bezoek waren ze dit gedeelte aan het renoveren, en officieel niet toegankelijk. Eenmaal ondergronds was er ook niet veel meer te fotograferen, het stond er vol met bouwmaterialen en de meeste grafplaten waren verwijderd. Maar ook “bovengronds” zeker de moeite waard, met name de mooie grafsculpturen.

De eerste begrafenis op dit kerkhof vond plaats in 1796. In 1807 ommuurde men het kerkhof. Twee jaar later bouwde men er een kapel met dodenhuisje bij. Het kerkhof is een aantal malen uitgebreid, zo ook in 1864, toen men de muur sloopte die tot dan een strenge scheiding vormde tussen het gewijde gedeelte voor katholieken en het gedeelte voorbehouden aan niet-gelovigen. Door de monumentale kunstig uitgewerkte graven met soms zeer realistisch beeldhouwwerk met daarbij een groene omgeving met treurwilgen en cipressen ontstond een zogenoemde parkbegraafplaats die nu nog vrijwel geheel intact is. Na de Eerste Wereldoorlog werd nabij de ingang een ereperk ingericht voor de 149 Hasseltse gesneuvelde militairen.

Rekem, België. Begraafplaats der zotten. Ongeveer 1750 patiënten stierven hier tussen 1921 en 1981 en zijn hier begraven Mannen (en alleen mannen), soms verstoten of achtergelaten door hun familie, leefden hier in deze psychiatrische inrichting. De begraafplaats is nu gesloten, de meeste van de grafkruisen zijn aan het vergaan.

Begraafplaats Spa, België. Tegen een heuvel net buiten de Belgische stad Spa ligt een groot oud kerkhof. Het kerkhof heeft duidelijk een glorietijd gehad, in het rijke verleden van deze water stad. Er staan vele oude statige rijkversierde familiegraven. Maar de meeste zijn duidelijk vervallen. De toegangspoorten tot de grafhuisjes zijn vaak weg, wat een mooie gelegenheid is om in de grafhuisjes te kijken. Gedeeltes van het kerkhof zijn gerestaureerd, maar op andere plaatsen liggen de grafstenen letterlijk in stukken op elkaar.

Met een park van maar liefst 9 hectare is de begraafplaats van Verviers een museum boordevol bijzondere stenen. Aan de hand van een parcours van circa 3 km en meer dan 40 grafmonumenten ontdekt u de geschiedenis van de stad Verviers. Een stad rijk aan bijzondere personages en monumenten. Enkele interessante graven zijn bijvoorbeeld het indrukwekkende mausoleum met 56 plaatsen van de familie Biolley. Een interessante reis door het verleden van de wolstad.

Kleine, oude en vrijwel verlaten begraafplaats op een heuvel bij Chaudfontaine, net buiten de stad Luik (Liege), België.

De Lielie Kapi (grote begraafplaats) in Riga is een 22 hectare metende begraafplaats die stamt uit 1773. Aangelegd na de grote pest epidemie van 1770-1772. Tijdens de tweede Russische bezetting (1945-1985) zijn veel mausoleums en graven gesloopt of vernield. Nu is het een openbaar park waar grootouders met hun kleinkinderen wandelen tussen de ruïnes van de mausoleums en waar daklozen en junks slapen in de grafkelders van de vervallen praalgebouwen.